Penjanje je jedan od najatraktivnijih ekstremnih sportova. Također, ta atraktivnost nosi sa sobom veliku dozu opasnosti, pa možemo sa sigurnošću ustvrditi za ekstremne sportove da su „što atraktivniji to opasniji“. Jedini način na koji se penjači mogu nositi sa opasnošću i u isto vrijeme da preveniraju povrede koje mogu nastati baveći se ovim opasnim sportom jeste da u tjelesnom smislu budu savršeno pripremljeni.
Osjećaj slobode, spokoja, mira, povezanost sa vlastitom egzistencijom i osnovama vlastitog bića je duhovna definicija sportskog penjanja. Atletska definicija glasi da je „Sportsko penjanje sport u kojem se takmičari penju, spuštaju ili idu preko prirodnih ili vještačkih stjenovitih formacija“. Poznavanje odgovarajućih penjačkih tehnika uz korištenje specijalizovane penjačke opreme je krucijalno za sigurnost penjača tokom penjačke rute.
Posmatrajući sportsko penjanje kroz zakonitosti antropološke analize reći ćemo da je sportsko penjanje u tjelesnom i mentalnom smislu veoma zahtjevan sport koji traži snagu, izdržljivost u snazi, izdržljivost, elastičnost, koordinaciju, ravnotežu i agilnost uz stalnu mentalnu kontrolu. Nakon antropološke analize dolazimo i do kineziološke analize koja će nam otkriti koje su to mišićne partije i koji tjelesni sistemi su uključeni tokom kretanja i penjanja po prirodnim stjenovitim formacijama ili vještačkim stjenama u dvoranama. Dakle, ono što je zajedničko za sve sportove u kojima je zastupljen oblik kretanja koji nije ograničen u smislu vremena je kardiorespiratorna izdržljivost. S obzirom na položaj koji penjači imaju na stijenama a koji često također, zahtjeva vremenski neograničenu mišićnu kontrakciju, možemo reći da je slijedeća bitna motorička karakteristika izdržljivost u snazi i snaga mišića šake, podlaktice, bicepsa, trapeza, ramena, leđa, nogu, listova. Koordinacija i ravnoteža kao i osjećaj za prostor su također jako bitni za uspješno savladavanje prepreka pred kojim se nalaze penjači.
Pored prirodnih formacija i vještačkih penjačkih zidova koji su jako bitni za učenje tehnika i vještina penjanja veliki ljubitelji penjanja mogu napraviti i improvizovati penjački zid kod kuće. Za to vam treba slobodan zid, par daski ili letvica različite debljine i dužine. Nakon što izrežete daske ili letvice na dužine od 1 dm 1 m postavite ih na različite visine i pod različitim uglovima dužinom zida. S obzirom na ograničenu visinu plafona, moraćete koristiti dužinu zida a ne visinu pa ćete daske i letvice postaviti po dužini zida i to pod različitim uglovima i različitih visina. Moj prijedlog je da daske ili letvice dužine 1 m i debljine 1 cm postavite pod uglom 30 stepeni u odnosu na plafon, na visini koja vam odgovara. Ako vam je plafon na visini od 2,5 m moraćete saviti noge u koljenima. Nakon letvice od 1 m dužinom zida i na različitim visinama postavite dvadesetak letvica dužine 1 dm i debljine 1-2 cm Ova vrsta treninga je jako dobra za vježbanje mišića šake, podlaktice, bicepsa, ramenog pojasa i leđa. Na zidu dužine tri metra i visine 2,5 metara možete napraviti bezbroj kombinacija idući se jednog kraja zida na dugi i vraćajući se. Možete čak i miksati letvice postavljajući ih jednu blizu druge i na različitim visinama da bi mogli koristiti različite rute tokom penjanja/puzanja uz zid vašeg stana ili kuće. Ovu metodu treninga je koristio i Reinhold Messner jedan od najpoznatijih planinara svijeta. Ukoliko se odlučite da napravite nešto ovako bićete na korak do Marwelovog superheroja Spidermana. Nakon toga vidjećete da ni život superheroja nije nimalo lak.
Komentari su zatvoreni.